ZE ŚWIATA SPORTU

Utworzono dnia 22.07.2021

Historia igrzysk olimpijskich sięga czasów starożytnej Grecji. W roku 776 p.n.e., w Olimpii odbyły się pierwsze udokumentowane zawody sportowe ku czci Zeusowi – najważniejszemu z greckich bogów. Igrzyska starożytne organizowano co cztery lata na przełomie lipca i sierpnia. Zmagania zawodników trwały pięć dni. Jednak już miesiąc przed ich rozpoczęciem, we wszystkie strony świata wyruszali emisariusze rozejmu, ogłaszając trzymiesięczny pokój. Dzięki temu, zawodnicy, sędziowie i wszyscy uczestnicy igrzysk mogli bezpiecznie dotrzeć do Olimpii, a po zakończeniu igrzysk powrócić do domu.

W czasach starożytnych kobiety nie mogły brać udziału w igrzyskach olimpijskich., jednak mogły być ich zwyciężczyniami. Otóż mogło się tak stać wtedy, gdy kobieta była właścicielką zaprzęgu biorącego udział w zawodach. Bowiem to nie woźnica był zwycięzcą pomimo wygranego wyścigu lecz właśnie właściciel/właścicielka. Pierwszą taką zwyciężczynią była Kyniska, córka króla Sparty.

Za najsłynniejszego starożytnego sportowca uważa się Leonidasa z Rodos, zdobywcę 12 laurów olimpijskich, które zdobył podczas czterech olimpiad z rzędu. Jego rekord został pobity dopiero w latach 2004-2016 przez amerykańskiego pływaka Michaela Phelpsa, zdobywcę 13 złotych medali olimpijskich.

Zakończenie starożytnych igrzysk olimpijskich datuje się na rok 393. Z powodu zakazu ich organizowania, wydanego przez Teodozjusza I Wielkiego, na wiele lat popadły w zapomnienie. Ich wskrzeszenie zawdzięczamy francuskiemu baronowi, który dostrzegł, jak duże znaczenie w edukacji ma sport i wychowanie fizyczne. Dzięki staraniom Pierra de Coubertina w czerwcu 1894 roku powołano Międzynarodowy Komitet Olimpijski. I tak oto w dniach 6-15 kwietnia 1896 roku odbyły się pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie, a ich gospodarzem były Ateny – stolica Grecji. Nowożytne igrzyska olimpijskie odbywają się na przemian co dwa lata, tj. latem i zimą. Stąd też nazwy Letnie i Zimowe Igrzyska Olimpijskie.

A co jeszcze zawdzięczamy baronowi? Otóż m.in. to, że w latach 1912-1948 zawodnicy mogli zdobyć medale nie tylko w dziedzinach sportowych ale również z dziedzin literatury, muzyki, architektury, rzeźby oraz malarstwa. Włączenie tych dziedzin umożliwiło baronowi wzięcie udziału w olimpiadzie. Podczas olimpiady w 1912 r. zdobył złoty medal za wiersz Oda do sportu. Aby uniknąć jakichkolwiek zarzutów wiersz nie został podpisane jego nazwiskiem lecz jako Georges Hohrod i M. Eschbach.

Motta Pierre’a de Coubertin:

„Siła sportowca nie leży wyłącznie w jego mięśniach”

„Olimpizm to poznanie samego siebie”

„Sport powinien być traktowany jako źródło sztuki”

„Uczenie się ćwiczeń jest krótkie, ale mięśnie zapamiętują je na długo”

„Tylko moc ciała i ducha może wyznaczyć granice zwycięstwa”

„Myśl płomienna w muskularnym ciele”

SYMBOLE OLIMPIJSKIE

Flaga olimpijska – jej pomysłodawcą jest Pierre de Coubertin. Na fladze widnieje pięć różnokolorowych, przeplatających się wzajemnie kół. Każdy z kolorów odpowiada innemu kontynentowi: niebieski – Europie, czarny – Afryce, żółty – Azji, czerwony – Ameryce, zielony – Australii.

Pozostałe symbole to: znicz olimpijski, hymn, maskotki, emblematy, a także motto:

„citius, altius, fortius” – „szybciej, wyżej, mocniej”

(Pierre de Coubertin)

Więcej informacji o symbolach i maskotkach olimpijskich znajdziecie TUTAJ

MEDALIŚCI

Czy ten sam sportowiec może zdobyć medal zarówno na zimowych, jak i letnich igrzyskach? Oczywiście, że tak. A oto kilka przykładów z zagranicy.

Eddie Eagan – jedyny lekkoatleta, który zdobył złoty medal podczas zimowych i podczas letnich igrzysk olimpijskich. W 1920 r., podczas letnich igrzysk w Antwepii, zdobył mistrzowski tytuł w wadze półciężkiej boksu. Natomiast w 1932 r., podczas zimowych igrzysk w Lake Placid, był członkiem bobslejowej czwórki.

	Letnie igrzyska olimpijskie	Zimowe igrzyska olimpijskie
Jacob Tullin Thams (Niemcy)	Srebro w żeglarstwie	Złoto w skokach narciarskich
Christa Luding-Rothenburger (Niemcy)	Srebro w kolarstwie torowym	Złoto w wyścigu na 500 metrów w łyżwiarstwie szybkim
CLauryn Williams (USA)	Srebro w biegach sprinterskich	Srebro w bobsleju

POLSCY MEDALIŚCI OLIMPIJSCY - TUTAJ

PRZYKŁADOWE DYSCYPLINY SPORTOWE

FORMUŁA 1

Kierowcy wyścigowi muszą dbać o swoją kondycję fizyczną i dobry stan zdrowia. Podczas wyścigu tętno kierowcy wykonuje nawet 200 uderzeń na minutę (dla porównania – u piłkarzy i biegaczy jest to 150-160 uderzeń na minutę). Wynika to z konieczności utrzymania ciągłej koncentracji i skupienia. Natomiast jeśli chodzi o ciało, to bardzo obciążony jest kark. Podczas hamowania na zakręcie siła ciążenia zostaje zwiększona cztero- a nawet pięciokrotnie. Sprawia to, że głowa staje się cięższa od 4 do 5 razy niż normalnie.

Czy wiesz, że... po wyścigu kierowca traci 2, a nawet 3 kg swojej wagi. Jest to spowodowane dużą utratą płynów.

Dodatkowe ciekawostki na temat wyścigów Formusły 1 znajdziecie TUTAJ

WYŚCIGI ROWEROWE

Czy wiesz, że... najlżejszy rower wyścigowy waży niecałe 3 kg, a dokładnie 2,7 kg. Jego konstruktorem był Niemiec Günter Mai, który odsprzedał swój model amerykańskiemu producentowi rowerów. Jednak według UCI (Międzynarodowej Federacji Kolarstwa), aby rower wyścigowy został dopuszczony do wyścigu, jego waga musi wynosić co najmniej 6,8 kg.

TENIS

Kiedy 22 czerwca 2010 r. John Isner i Nicolas Mahut spotkali się korcie tenisowym, nikt nie przypuszczał, że ten mecz nigdy nie zostanie zapomniany. A dlaczego? Bowiem był to najdłuższy mecz tenisowy trwający 11 godzin i 5 minut. W jego trakcie rozegrano 183 gemy.

Tak długiej rozgrywki nie była w stanie znieść tablica wyników, która przy stanie 47:47 po prostu się zepsuła. Jak uznali programiści, przyczynom był brak umiejętności liczenia powyżej 47. Zwycięzcą meczu został John Isner z wynikiem 70:68.

Rok później, ci sami zawodnicy, ponownie spotkali się na korcie. Tym razem mecz trwał 2 godziny i 3 minuty. Jedyne, co się nie zmieniło, to zwycięzca – John Isner.