Warto przeczytać
SENIORZY POLECAJĄ SENIOROM
|
Lp |
Autor |
Tytuł |
|
1 |
Bolecka, Anna |
Cadyk i dziewczyna. |
|
2 |
Dunat, Sarah |
Świete serca. |
|
3 |
Godwin, Peter |
Gdzie krokodyl zjada słońce. |
|
4 |
James, Bowen |
Kot Bob i ja. |
|
5 |
Lyson, L |
Chłopiec z listy Schindlera. |
|
6 |
Łysiak, Edward |
Opowieści kresowe. |
|
7 |
Maciejewski, Łukasz |
Aktorki. |
|
8 |
Munro, Alice |
Drogie życie, Dziewczęta i kobiety, Kocha, lubi, sznuje, Miłośc dobrej kobiety, Taniec szczęśliwych cieni, Za kogo ty się uważasz, Zbyt wiele szczęścia. |
|
9 |
Sellmair, Nikola |
Amon. Mój dziadek by mnie zastrzelił. |
|
10 |
Szarłat, Aleksandra |
Prezenterki. |
Sergiusz Piasecki: KOCHANEK WIELKIEJ NIEDŹWIEDZICY
CZŁOWIEK ZAMIENIONY W WILKA DLA HONORU ORGANIZACJI
Polecam powieści napisane kilkadziesiąt lat temu, a wydane niedawno, bo wcześniej były "zakazane", albo krążyły w drugim obiegu.
Dziś warte przeczytania, bo zaczynamy odkrywać własną historię- tę prawdziwą. Ale nie tylko ze względu na historię, ale na to "co się w nich dzieje". A "dzieje się"- polsko- radzieckie pogranicze po wojnie 1920 r.- świat nie patriotyczno-szlachetny, ale światek przemytników, przewoźników przez zieloną granicę, "szemranych" interesów i lokali, ich bywalców i miłości. Potem wojna. Wilno pod okupacją sowiecką, potem niemiecką, przetaczający się front i powstały po tym wszystkim świat, który był innym światem.
Treść tych książek wydaje się zmyślona, ale została oparta na doświadczeniach autora, który w swoim życiu był i przemytnikiem i żołnierzem, szpiegiem i w końcu pisarzem.
Zaletą tych książek jest prawda. Ułamek naszej historii, który dopiero poznajemy, a przecież ona miała swoich Bondów i kowboi.
To książki dla tych co oglądają "Czas honoru" i lubią filmy gangsterskie np. "Chłopców z ferajny". Do tych filmów wymyślono scenariusze. W książkach Piaseckiego jest prawda- prawda, przez którą miał zostać zapomniany, bo to niewygodna prawda. Po przeczytaniu jego książek sami siebi pytamy: "rzeczywiście tak było? To prawda?" Tak to prawda. Odkrywanie jej jest fascynujące.
Róża Stolarczyk.
Lidia Ostałowska: "FARBY WODNE"
Ta książka jest dla tych, którzy nie wiedzą, a wiedzieć powinni, dla tych, którzy słyszeli, a powinni poznać, dla tych, którzy tylko słyszeli, a powinni sobie uświadomić, że coś, co wydarzyło się dawno temu rzuca cień, na całe życie bohaterów, ofiar i świadków. To jest książka o Oświęcimiu. Nie jest to jeszcze jeden pamiętnik, ale opowieść o ludziach z różnych nacji uwięzionych i usiłujących za wszelką cenę żyć.
Bohaterką jest arystokratka, która przeżyła, bo miała talent, ale w obozie wykorzystano go w taki sposób, że malarka nie chcciała o tym mówić przez dziesiątki lat. Dopiero polskiej dzienikarce się to udało- wysłuchała opowieści artystki- opowieści o czasie złym i chęci życia, które jest najsilniejsze ze wszystkiego. O rachunkach, których nikt nie rozliczył, bo prawo i demokracja oszczędza morderców, ale nikt nie przeszkadza w poniżaniu ofiar.
Jest to też powieść o polskim antysemityzmie, którego ponoć nie ma, a jednak istnieje i nikt nie wie, jaki był jego początek.
Tę książkę powinien przeczytać każdy, kto chce zrozumieć, pamiętać i nauczyć się, że był czas mroczny i zły, a żeby się nie odrodził- to zadanie dla nas współczesnych.
Książka jest napisana prostym językiem, czyta się łatwo, bo pewnie autorce chodziło o to, by dotarła do każdego.
Przeczytajcie tę książkę, bo warto poczuć oburzenie, niesmak i złość, bo nie wszystko co tu napisano o nas jest piękne i szlachetne, ale może pozwoli samym sobie zadać pytanie- dlaczego?
Róża Stolarczyk.
Niewątpliwie największym wydarzeniem na rynku wydawniczo-księgarskim na przełomie roku, (trwającym do dnia dzisiejszego)było ukazanie się "Piędziesięciu twarzy Greya" Eriki Leonard James.
Bezbłędnie przeprowadzona akcja marketingowa sprawiła, że na jej punkcie oszaleli wszyscy: młodzież, dorośli w sile wieku oraz seniorzy, którzy dzięki tej książce uwierzyli, że nie ma granicy wieku dla wszelkiego rodzaju przeżyć i uciech cielesnych (choćby mające miejsce tylko na stronach powieści).
"Piędziesiąt twarzy Greya" stała się znakomitym prezentem. Z intencją podarunku książkę kupowali sobie nawzajem: młodzi, małżonkowie z kilku bądź kilkunastoletnim stażem oraz dorosłe dzieci rodzicom, a rodzice dzieciom.
Natychmiast po zagoszczeniu powieści na półkach sklepowych, ta trafiła do zbiorów bibliotek, w tym również do naszej świebodzickiej biblioteki, a wraz z pojawieniem sie tytułu w księgozbiorze, powstała długa lista czytelników oczekujących w kolejce na możliwość wypożyczenia lektury.
"Piędziesiąt twarzy Greya" opowiada historię młodej, niedoświadczonej życiowo i seksualnie kobiety, która na swej drodze napotyka przystojnego i bogatego Christiana Greya. Ku uciesze, a jednocześnie przerażeniu głównej bohaterki- Anastasii, wzbudza ona zainteresowanie mężczyzny. Okazuje się, że nie należy on do zwyczajnego rodzaju facetów jakich znała do tej pory. Gray- apodyktyczny, władczy, wymagający i surowy, a jednocześnie opiekuńczy, miły, troskliwy, przystojny, pociągający i mający w sobie "to coś", co sprawia, że Anastasia nie jest w stanie zapanować nad sobą.
Okazuje się, że ten niebanalny mężczyzna ma też nietypowe i niecodzienne preferencje i upodobania seksualne, które przerażają, a jednocześnie pociągają dziewczynę i sprawiają, że zaczyna postępować wbrew temu co nakazuje jej rozum i wrodzony rozsądek. Nieodparta siła "pcha" ją w szpony Christiana i sprawia, że chce być z nim tak długo jak to tylko możliwe.
Książka epatuje bardzo dużą dawką erotyzmu. Rozbudza uśpione pokłady wrażliwości seksualnej tkwiące w człowieku oraz dostarcza rozmaitych, aczkolwiek skrajnch uczuć: przerażenia, oburzenia, wstydu, a także ciekawości i chęci przeżycia podobnych doznań.
Zastanawiając sie nad fenomenem tej książki bez wątpienia na jej korzyśc "przemawia" prosta forma przy takim ogromie nowych treści na temat seksu.
Czy warto sięgnąć po tę pozycję? Myślę, że tak. Książka ta jest niemal tak samo ważnym przewodnikiem erotycznym jak kilkadziesiąt lat wcześniej "Sztuka kochania" Michaliny Wisłockiej. Pojawienie sie jednej i drugiej przyczyniło się do zmiany obyczajowości i wyobrażeń na temat seksu. Obie przesunęły granice możliwości i różnorodności życia erotycznego oraz tego co w powszechnym mniemaniu uznawane jest za tzw. normę. Udowodniły, że przekroczenie seksualnego Rubikonu jest w zasięgu możliwości tych, którzy pragną satysfakcjonującego życia intymnego.
"Piędziesiąt twarzy Greya" przyprawione dużą dozą pikanterii, obalające dotchczasowe stereotypy wydobywa z kokonu wszystkie pragnienia seksualne, któtre jak sie okazuje nie są obce również zwyczajnym ludziom.
Polecam.
MBP kustosz Beata Wiciak
RADOSŁAW KOBIERSKI : "ZIEMIA NOT"
Autor powieści mówi o niej, że jest to powieść o "śmietniku Historii."
Jeśli ktoś lubi epickie sagi o ludziach wplątanych w Historię- to właśnie ta książka ich urzeknie i wciągnie.
Jest to opowieść o małym miasteczku koło Tarnowa, gdzie żyją obok siebie, ale razem trzy społeczności- polska, ukraińska i żydowska. Przychodzi wojna. Poukładany świat wali się w gruzy i obnaża ludzkie ułomności skrzętnie do tej pory skrywane, ale też skrywaną odwagę i sprzeciw wobec tego co się dzieje. Kończy się wojna i przychodzi czas prześladowań i konieczność przewartościowania. To co do tej pory było jakąś wartością- przestaje nią być w myśl nowej ideologii. Ale czy na pewno i czy do końca?
Bohaterami tej powieści są ludzie okaleczeni, ale i zahartowani przez te dwie nieludzkie epoki. Żyją, albo usiłują żyć. Związki uczuciowe między nimi – kiedyś niemożliwe- teraz są oczywiste, a bagaż tragizmu pozwala nawet osiągnąć coś, co staje się zaczątkiem stabilizacji i nowej epoki.
Książkę wydano w serii "Archipelgi", która serwuje pozycje dość trudne. Tym razem to pozycja napisana prostym językiem- z wielką znajomością obyczajowości i historii.
Był czas, kiedy rozczytywaliśmy się np. w "Krystynie córce Lavransa". Może to zbyt odważne z mojej strony, ale do takiego nurtu porównałabym tę powieść. Powieść o światach, które istniały, przeminęły, ale miały bezpośredni wpływna to, jacy dziś jesteśmy. To powieść o nas- co nosimy w sobie i jak bardzo przeszłość może zadecydować o dziś.
Róża Stolarczyk
Wśród wielu powieści Danielle Steel zainteresowała mnie "Duża dziewczynka."
Nikt nie może nauczyć rodziców miłości do dziecka. Jednakże miłość ( czułość, ciepło, bezinteresowność)rodziców jest bezcenna. Bez niej dziecko jest kalekie.
Narcystyczny ojciec, zapatrzony w siebie i niewolniczo podległa mu matka- krzywdząca własne dziecko w sposób trudny do pojęcia.
Główna bohaterka walczy o tę miłość trzydzieści lat. Wprost nie do uwierzenia jest siła z jaką zmaga się to "ciasto na próbę". Wreszcie wychodzi z kokonu własnych słabości i wygrywa walkę o dowartościowanie siebie.
Powieść rozbudza i uczy empatii.
Warto przeczytać.
Czytelniczka
MBP w Świebodzicach
Polecam trylogię niemieckiego małżeństwa ( współcześnie żyjącego) o pseudonimie Iny Lorenz. "Nierządnica", "Kasztelanka", "Testament Nierządnicy"- jest powieścią osadzoną w konkretnych realich polityczno- historycznych XV w. ( 1410-1436) w czasie wojen husyckich.
(...) Jan Hus ( Czech) chciał zreformować Kościół. Za herezje został spalony na stosie. Zwolennicy, po śmierci walczyli o realizację jego i swoich celów. Wojna okryła Niemcy, Czechy, a nawet Austrię. W XV w. Okrucieństwo wojny niszczyło barbarzyńsko ludzi i cały świat. Istotą wojen była władza i pieniądze.
Na uwagę zasługuje bohaterka powieści – Marta. Jej losy są równie okrutne co świat średniowieczny. Jednakże ta dzielna kobieta ( umiała czytać i pisać!?) od wczesnych lat dziewczęcych walczyła o swoją godność- mimo strasznych przeżyć, udaje jej się zachować pierwsze i życie swoich i bliskich.
Powieść warta jest przeczytania z dwóch powodów : fabuły i wiedzy historycznej tamtych czasów.
Czytelniczka MBP w Świebodzicach.
ŁUKASZ MODELSKI " WOJENNE DZIEWCZYNY"
Były młode, piękne i zwyczajne. Miały 17- 20 lat. Zaczynały dorosłe życie, miały pasje, naukę, pracę, obowiązki. Przyszedł czas próby, której nikt nie przewidział i nie nauczył jak jej podołać. A jednak one potrafiły. Zrobiły to po prostu, bo tak było trzeba. Dzidzia Rajewska, Lala Lwow, Jadwiga Piłsudska, Zenia Żurawska i wiele innych- życiorys każdej z nich jest gotowym scenariuszem na przebój filmowy, a przecież to nie była fikcja.
Czas tragiczny- wojna – próba charakterów, strach, ale i miłość, potem więzienie za wcześniejsze " bycie po nie własciwej stronie", jeszcze potem- zwyczajne życie, które trzeba było zagospodarować. A więc- tak jak na początku- nauka, ale już z rodziną obok, często taką, która czekała, aż otworzą sie drzwi więzienia, albo pociągu wracającego z Syberii.
Pytamy- jak one to potrafiły? Z czasem stały się autorytetami w swoich dziedzinach i pomimo wszystko umiały być szczęśliwe.
Między wierszami odczytujemy, że ukształtował je dom, który wpoił im wartości, dzięki którym ważne rzeczy robiły- tak po prostu, bo tak własnie trzeba.
W czasie teraźniejszym książka powinna stać sie lekturą obowiązkową i nie z powodu martyrologii ani nie dlatego, żeby iść z karabinem na barykady, ale żeby nauczyć się wyborów. Wyborów między tym co trwa tylko chwilę, a tym co przesądzi o całym życiu. Tak własnie dziś, kiedy upadają autorytety, a życie przynosi nam brak wzorców. Bo cóż to za wzorce? Celebryci i nie z powodu ich postawy wobec rzeczy ważnych, ale gdzie bywają, w co się ubierają, czyją są żoną lub mężem. Modny kolorowy obrazek bez tła i przesłania.
" Wojenne dziewczyny" to książka o pięknych kobietach- prawdziwie pięknych- " charakterach", nieugietych i umiejących kochać.
Polecam.
Czytelniczka MBP w Świebodzicach
Róża Stolarczyk
MARIA ULATOWSKA " PENSJONAT SOSNÓWKA"
Z CYKLU << SOSNOWE DZIEDZICTWO>>>
W literaturze ostatnich lat modę, a może tęsknotę na powroty do miejsc zwyczajnych zapoczątkowała Małgorzata Kalicińska swoim cyklem powieści o Rozlewisku.
Właśnie – tęsknota do zwyczajności, do świata, który tracimy, ale on jeszcze istnieje na peryferiach wielkich aglomeracji. Tu ludzkie problemy są zwyczajene, empatia bez wyrachowania, małe zawiści, nie są groźne, bo można sobie z nimi poradzić, " wrogowie", z którymi można się dogadać, problemy, które można rozwiążać, bo ludzie generalnie są dobrzy, tylko każdy potrzebuje czegoś innego.
Na tym tle opowiedziane są losy dziewczynki, która tajemnicę swoich narodzin odkrywa jako dorosła osoba, a także historię miłości tragicznej swoich dziadków, których los połączył i rozłączył podczas Powstania Warszawskiego.
Być może atmosfera tych powieści jest zbyt sielska, a wszystko "udaje" się, ale przecież właśnie za tym tęsknimy . Uświadamiamy sobie, że pogoń za – więcej, lepiej, wyżej – jest wyścigiem, który nie ma mety, a sam bieg nie pozwala zauważyć tego co jest obok tej trasy szybkiego ruchu. Dlatego przyciele bohaterki stają się jej stałymi gośćmi, choć na początku nie mogą się nadziwić, że chce i w końcu porzuca Warszawę.
Te powieści są akurat na takie mokre i zimne wieczory, jakie mamy teraz. Moga też być wstępem do planowania wiosny czy lata. Co wybrać – Kataiby, Egipt, Tunezję, czy cichy zakątek gdzieś- może nawet niedaleko- gdzie jest zwyczajnie, czas płynie wolniej, a ludzie są częsciej uśmiechnięci.
Polecam.
Róża Stolarczyk.
SENIORZY POLECAJĄ SENIOROM
Powieść " Płomienna narzeczona" niemieckiego małżeństwa o pseudonimie Iny Lorenz jest osadzona w prawdziwych realiach historycznych.
Akcja dzieje się w czasie Wojny Trzydziestoletniej tzw. religijnej ( katolicy walczą z protestantami). Początek I połowy XVII wieku w Niemczech.
Autorzy skupili się na katolikach niemieckich. Naturalnie szwedzcy protestanci byli okrutni : gwałcili, grabili i zabijali. Natomiast katolicy niemieccy w dużej mierze zajmowali się wyszukiwaniem i niszczeniem ludzi, których posądzali o czary ( były to tortury, a potem palenie na stosach). Dla wielmoży ( bogaczy), mieszczan i chłopów- rozrywka ( !?) Oglądali je wszyscy : mężczyźni, kobiety i dzieci- nawet spożywali posiłki, patrząc z przyjemnością na palących się ludzi.
Powieść kończy się happy endem.
Czytelniczka MBP w Świebodzicach
Wartka, obfitująca w niespodziewane zwroty akcji oraz przemyślana intryga składają się na niepowtarzalną atmosferę kolejnej powieści " Płomienna narzeczona" Iny Lorenz, która już w miesiąc po ukazaniu się w Niemczech rozeszła się w ilości ponad 100.000 egzemplarzy.
ZAPRASZAMY DO LEKTURY
,, Spóźnieni kochankowie" to powieść amerykańskiego pisarza Williama Whartona. Jack, główny bohater, postanawia gruntownie zmienić swoje dotychczasowe życie. Porzuca pracę, żonę, dzieci i przenosi się do Paryża gdzie postanawia oddać się swojej pasji, malarstwu na którą do tej pory nie miał czasu. W Paryżu poznaje niewidomą, dużo starszą od siebie Mirabelle. Ich wspólne zainteresowania, długie spacery po Montparnassie, dzielnicy artystów oraz magiczny klimat
Paryża sprawia, że bardzo się do siebie zbliżają, rodzi się między nimi głębokie uczucie.
Książka ta, to ciepła i romantyczna opowieść o miłości, opowieść o uczuciach, które połączyło artystyczne dusze. To książka o miłości spóźnionej. Choć tytuł wskazuje, że żar miłości mógł rozpalić serca o wiele wcześniej, to jednak książka zawiera uniwersalną prawdę, że na miłość nigdy nie jest za późno, a porozumienie dwóch dusz nigdy nie jest przypadkowe.
Gorąco polecam do sięgnięcia po tę książkę.
Janina Dubrownik
bibliotekarz MBP w Świebodzicach
